Rosja w Biblii
Leszek Jańczuk
W księdze proroka Ezechiela 38,2-3; 39,1 występuje termin rosz (car), oznaczający w języku
hebrajskim dokładnie "szczyt" lub "głowę" czegoś. Terminem tym określano księcia lub wodza jakiegoś plemienia. W ten też sposób
przekładają ten termin w Ez 38-39 niemal wszystkie przekłady. Ale Septuaginta stosuje w tym miejscu RwV. Również struktura tekstu hebrajskiego kazałaby w terminie car z Ez
38,2-3; 39,1 widzieć raczej określenie nazwy własnej, a nie przymiotnik określający "książę". Przełożenie tego terminu na
"książę" wprowadza do tekstu pewną nienaturalność. Toteż hebrajskie car najprawdopodobniej należy
transkrybować jako Rosz - określenie pewnego narodu.
W IX wieku patriarcha bizantyjski Focjusz donosił o ludzie Ros (czynią to również pewne źródła frankońskie). W wiekach X-XI
pisarze arabscy donosili o wyspie Rus. W każdym z tych przypadków chodziło o wschodnich Słowian (albo też o wszystkich
Słowian). Co prawda prorok Ezechiel wspominał o ludzie Rosz aż na 1500 lat przed owymi historycznymi wzmiankami dotyczącymi
tego ludu, a na przestrzeni owych 1500 lat nazwa ta nie pojawia się ani razu (w zachowanych, znanych nam materiałach
rękopiśmiennych), jest jednak wysoce prawdopodobne, iż nazwa ta w czasach Ezechiela mogła by być odnoszona do plemion
słowiańskich, tym bardziej iż nie ma żadnego konkurencyjnego ludu, który do nazwy tej mógłby pretendować.
Tak więc Ezechiel mógł mówić albo o późniejszej Rosji, albo też o wszystkich Słowianach. Fakt, iż wymienia ludy "Rosz" w
swoim proroctwie wskazuje, iż Słowianie będą w czasach ostatecznych jednym z bardziej liczących się narodów, ale wzmiankowanie
ich po Magogu (Germanie) dowodzi, iż nie będą oni odgrywać roli pierwszorzędnej (jak w latach 1721-1989). Należy się nawet
spodziewać, iż będą oni podporządkowani Gogowi i wyruszą na jego rozkaz.
Leszek Jańczuk